Soms zit het mee en soms zit het tegen

Vandaag even een spinsel van het huisgenootje van Draakje en Pumpkin.

Draakje is gisteren gesteriliseerd en rent alweer vrolijk rond. Zo te zien heeft ze er weinig last van.

Pumpkin is ziek. Hij was dat al een keer maar dat was snel over. Donderdagavond viel het me al op dat hij niets gegeten had, maar ik dacht dat of aan de warmte lag of dat Draakje er niet was. Maar vrijdagochtend was hij erg warm. Zijn kleine buikje gloeide helemaal en hij was gewoon niet blij. Bij de dokter had hij hoge koorts en hij heeft medicijnen gekregen.

Als je hem ziet zitten is dat zo sneu, zijn kleine oogjes die eigenlijk van ondeugendheid zouden moeten twinkelen staan zo moe alsof hij al een heel leven achter zich heeft. Hij straalt eenzaamheid uit alsof hij de moed heeft verloren. En beweegt zich amper, miauwt af en toe even heel zielig. Soms geeft hij me een kopje alsof hij me wil troosten en spint hij daar dan bij. Katten zijn zo dapper.

Ik ben zo bang dat hij het niet haalt en dat ik hem een dezer dagen dood vind. Ik heb hem nog maar een maand of 2 maar ik was gelijk weg van hem en hij heeft een speciaal plekje in mijn hart.

Laten we hopen dat mijn angst geen waarheid wordt en dat hij over een paar dagen weer volijk voor Tarzan speelt en in de gordijnen klimt.